De laatste dagen op Centraal Aziatische bodem

Almaty - 30.07.17

km 9382

Het is maar een grens ooit getrokken door weet ik wie, en toch zie ik alweer verschil aan de andere kant. Ik laat de groene weiden achter me en beland in een dor landschap met weidse zichten, in de verte geflankeerd door bergen. En het is heet. Het loopt tegen de 40 graden en er is hier weinig schaduw. Gelukkig zijn er wel veel irrigatiekanaaltjes en moet ik nooit lang zoeken naar verfrissing.

De beste verfrissing vind ik in de Charyn Canyon (Death Valley in het klein, zeggen ze). Ik heb een tip gekregen om ergens mijn tent te zetten, naast het water. Ik ben er al iets na de middag en ik ben er helemaal alleen. Alle kleren gaan uit en ik neem een heerlijk verfrissend bad. Ook alle stof wordt uit de kleren gespoeld en ik hou een beetje vakantie.

De dag erna kom ik in meer bewoond gebied en wordt het landschap weer wat groener. En zoveel te dichter ik bij de grote stad kom, zoveel te drukker wordt het. Het is nog altijd heet en tijdens mijn ‘middagpauze’ besluit ik om te liften. Ofwel heb ik geluk en kan ik een eind meerijden en dezelfde dag in Almaty zijn, ofwel heb ik geen geluk maar heb ik toch het heetst van de dag doorgebracht in de schaduw.

Ik heb geluk en een truckchauffeur neemt me 60 km mee. Ik fiets zelf nog 25 km en ben op mijn eindbestemming: Almaty. Weer in een kosmopolitische stad met winkels en lekkers. Met een bed en een douche. Met fietsenwinkels waar Barry een nieuwe trapas en ketting krijgt. En waar ik een bikini koop zodat ik in Europa niet naakt hoef te zwemmen.